پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

وقتی اداره امور اجرایی کشور را به دست اسم برخی از آقایان و نه واقعیت توانمندی‌ها و سطح صلاحیت‌ها می‌سپاریم، با نوعی سلیقه گرایی حداکثری و جهل مرکب سریالی و بدون توقف مواجه خواهیم بود که بعنوان نمونه، ردپای برخی از ان‌ها را می‌توان در سند برجام مشاهده کرد. آخر داستان هم بسیار شفاف است. تکرار تجارب ناموفق باعث تحمیل انواع خستگی‌ها شده و نتیجه کار می‌شود، امضا دم دست‌ترین پیشنهاد ممکن! آیا این همان تعهد انقلابی است که باید باشد؟ امثال حسن روحانی با کدام منطق و به چه شیو‌های رئیس جمهور شدند؟ آقای رئیسی چه کار دارد می‌کند؟ گام دوم انقلاب را می‌توان با روش‌های مدیریت نخ نما، قیم مابانه و غیر علمی آنهم بصورتی سلیقه‌ای و غیر متعهدانه جلو برد؟ ما هیچ منافع حمایتی و تخریبی از این کار نداریم، فقط انجام وظیفه حرفه‌ای می‌کنیم و دلواپس انقلاب هستیم. قضاوت با شما.